Η 3η τάξη του Δημοτικού Σχολείου Ανθοκήπων,
μας διδάσκει ιστορία...ελληνική ιστορία!!!
"Εστίν ουν Ελλάς και η Κύπρος"
Ο ιερέας της Ενορίας μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, π. Χρυσόστομος Τελίδης, ήταν προσκεκλημένος της διευθύντριας, κας Μαρίας Μπαζιάκου και των δασκάλων του 3ου Δημοτικού Σχολείου της συνοικίας μας, στην γιορτή μνήμης που με περισσή αγάπη είχαν ετοιμάσει, για τον Κυπριακό Απελευθερωτικό Αγώνα, την Τετάρτη 1η Απριλίου του 2015, στις 10.00 το πρωΐ.
Γέμισε ο κεντρικός διάδρομος του σχολείου, ο οποίος επιμελώς είχε μεταμορφωθεί σε θεατρική αίθουσα για τις ανάγκες της εκδήλωσης, ελλείψει άλλων υποδομών για ένα σχολειό τόσο δραστήριο σαν το δικό μας, με τα γλυκά πρόσωπα των παιδιών μας και όταν ήρθε η ώρα η κα Βάσω Γεωργαντζιά, που είχε και την ευθύνη της γιορτής μαζί με την κα Σοφία Νικολαΐδου στην κιθάρα και τον κο Δημήτριο Μαρωνίδη στο αρμόνιο, καλωσόρισε τον ιερέα μας και τους γονείς για την αθρόα προσέλευση τους και άρχισαν οι μαθητές της 3ης τάξης, το ένα μετά το άλλο, να ανεβοκατεβαίνουν στην σκηνή παρουσιάζοντας με τόση μαεστρία όλα τα γεγονότα που επί οχτακόσια χρόνια ταλάνισαν, και δυστυχώς ακόμα βασανίζουν, το νησί της Αφροδίτης, την Κύπρο μας και τους αδελφούς μας κατοίκους της.
"Ασκλάβωτη σκλάβα" την είπαν την όμορφη Κύπρο τα παιδιά μας, με την καθοδήγηση της κας Βάσως και μετά καθώς στην οθόνη προβάλλονταν ένα ντοκιμαντέρ για την Κερύνεια, οι μαθητές, τα ελληνόπουλα μας, της υπόσχονταν νοερά μέσω της φωνής που ακούγονταν από τα μεγάφωνα πως "τίποτα...τίποτα δεν έχει ξεχαστεί" . Μα οι λιλιπούτειοι μαθητές μας και τον Οδυσσέα Ελύτη επιστράτευσαν και τα λόγια του επανέλαβαν για να μας κάνουν να καταλάβουμε όλοι το μεγαλείο του νησιού της Κύπρου αλλά και του μυστηρίου που την τυλίγει. "Όμορφη και παράξενη πατρίδα..." της τραγούδησαν της Κύπρου με την παιδική και αθώα φωνή της χορωδίας του σχολείου τους και μας έκαναν όλους εμάς, τον ιερέα τους, τους δασκάλους, τους γονιούς και τους συγγενείς που ήταν εκεί, χωρίς καν να προσπαθήσουν, "σκλάβους" τους και αιώνιους θαυμαστές τους.
Και μετά συνέχισαν να ανεβοκατεβαίνουν στην σκηνή και να μας συνεπαίρνονταν με τα λόγια τους και το πανέμορφο θεατρικό που έστησαν διδάσκοντας μας ιστορία, για την σκλαβωμένη από τους Φράγκους αρχικά Κύπρο και μετά τους Οθωμανούς για να ακολουθήσουν μετά οι "σωτήρες" όπως νόμιζαν όλοι, Άγγλοι, οι χειρότεροι όπως αποδείχθηκε όλων των κατακτητών της, για να φθάσει κατόπιν η 1η Απριλίου του 1955 και να αρχίσει ο απελευθερωτικός αγώνας της Ε.Ο.Κ.Α (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών) και να γεννηθούν μεταξύ των Κυπρίων παλικάρια, αντάξια της δικής μας επαναστάσεως του 1821, τον Ανδρούτσο, ανέφεραν τα παιδιά μας και τον Αθανάσιο Διάκο, ισάξιους με τον Γεώργιο Γρίβα ή Διγενή όπως τον αποκαλούσαν, τον Γρηγόρη Αυξεντίου, τον δεκαοκτάχρονο ποιητή Ευαγόρα Παλλικαρίδη και πόσους ακόμα, που θάφτηκαν γρήγορα και άκομψα στα "φυλακισμένα μνήματα" των Άγγλων για να μην τους βρει κανείς τους ήρωες τους αυτούς και ξεσηκωθούν. Μα η ιστορία ήδη άρχισε να τρέχει βιαστικά προς την απελευθέρωση της Κύπρου, αναγκάζοντας τους Άγγλους, όχι αναίμακτα φυσικά, τελικά να αποχωρίσουν.
Και φτιάχθηκε από τις στάχτες του, το νέο Έθνος, η Ανεξάρτητη Κύπρος με την σημαία της, που δεν έπρεπε να έχει ούτε χριστιανικό σύμβολο, ούτε και οθωμανικό, να μην είναι ούτε γαλάζια σαν την ελληνική, αλλά ούτε κόκκινη σαν την τουρκική. Χαράχθηκε έτσι πάνω σε κατάλευκο πανί, χάλκινη η Κύπρος, αφού κοιτάσματα χαλκού κρύβονταν στα σπλάχνα της από πολύ παλιά και από κάτω της ενώθηκαν δυο κλαδιά ελιάς που συμβόλισαν την ειρήνη και την αγάπη των δυο λαών που συνυπήρχαν από πάντα επάνω της, του ελληνικού και του τουρκικού, ειρήνη και αδελφοσύνη που δεν κράτησε παρά μόνο λίγα χρόνια, για να έρθει ο Αττίλας και η τουρκική εισβολή και να πάρει το βόρειο μέρος της και να ρίξει στην προσφυγιά και τους δυό λαούς μέσα στην ίδια τους την χώρα.
Το είπαν αρχικά έγκλημα της Τουρκίας κατά των Τουρκοκυπρίων, απάνθρωπο λάθος το αποκάλεσε η κοινή γνώμη, ο Ο.Η.Ε εξέφρασε την αγανάκτηση του, ντροπή της στρατιωτικής ηγεσίας του τουρκικού κράτους για τον σύγχρονο κόσμο μας, το είπε ο ίδιος ο τουρκικός λαός, όνειδος για μια χώρα που δίδαξε την δημοκρατία σε όλον τον κόσμο, μονολογήσαμε όλοι, για να μείνει όμως στις μέρες μας, στις μνήμες τις δικές μας, αλλά και των παιδιών μας όπως φαίνεται, γνωστό το γεγονός της εισβολής αυτής και της άνανδρης επίθεσης, ως "το κυπριακό" και η Κύπρος να είναι διχοτομημένη τώρα και αιματοβαμμένη για πολλοστή φορά, με χιλιάδες αγνοουμένους Κυπρίους αδελφούς μας, μια χώρα παρόλα αυτά ακόμα όμορφη και "ζεστή", αλλά και με χιλιάδες χρόνια ιστορίας και παρελθόντος, μια χώρα τόσο κοντά στην Ελλάδα και στις ψυχές των Ελλήνων και των Κυπρίων που παρότι όλα άλλαξαν πάνω της στο διάβα των αιώνων, ο Εθνικός της Ύμνος παρέμεινε ο ίδιος για να μας θυμίζει όλους την κοινή ρίζα και την κοινή ή παρόμοια ιστορία μας,
Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή,
σε γνωρίζω από την όψη που με βία μετράει τη γη.
Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!
*Περιμένουμε όλο το 3ο Δημοτικό Σχολείο, αλλά και το 4ο Νηπιαγωγείο μας, στον Ιερό Ναό των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, την Παρασκευή 3/4 πρό των Βαΐων, στην Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία, για τον καθιερωμένο εκκλησιασμό πριν από τις πασχαλινές διακοπές των μαθητών μας.
